Ballada o kąśliwej Barbarze

Nie tylko w usta mnie gryzła do krwi,

gdy się z nią całowaliśmy.

A kiedy ja w krzyk, to ona w śmiech.

Tak zszedłem

wprost na psy.

Ja befsztyk z pieprzem i solą usma—

żę dla jej kąśliwych kłów.

A ona befsztyk za okno, a mnie

całuje

i gryzie znów.

Ja biedny całuch, znalazłem się

rozpięty na kole jej.

Łamała mi członki i śmiała się,

to był zwyczaj

tej panny złej.

Aż skóry całej i tłuszczu ni krzty

już na mnie nie znalazłbyś.

A jak jej rzekłem: Dziecino, bye bye!

to łóżko

zaczęła gryźć.

Me rany już dawno zgoiły się.

Słodka Maria dziś kocha mnie.

Lecz kiedy Marię w objęciach mam,

to czy myślę,

czy myślę,

czy myślę

o Marii? nie.

Przełożył z niemieckiego
Robert Stiller