Wiersz miłosny Alfreda de Musseta pod tytułem Piosenka Fortunia

Piosenka Fortunia

Pewnie sądzicie, że się dowiecie,

Kim ona jest.

Nie zdradzi tego za nic na świecie

Żaden mój gest.

 

Zatańczmy w koło, połączmy głosy,

Ot, w refren ten,

Że ją miłuję i że ma włosy

Jasne jak len.

 

Uczynię wszystko, co mi rozkaże,

Jeden jej znak,

I życie nawet oddam jej w darze,

Gdy zechce tak.

 

Gdy odtrącona miłość zraniła,

Miecz w sercu tkwi,

Dusza rozdarta będzie krwawiła

Po wszystkie dni.

 

Nikt się nie dowie, czyj to czar sprawił,

Żem kochał źle,

Raczej mi umrzeć, ale wyjawić

Sekret mój — nie.

Przełożyła
Jadwiga Dackiewicz