Wiersz miłosny Alfreda de Musseta pod tytułem Piosenka Fortunia
Piosenka Fortunia
Alfred de Musset
Pewnie sądzicie, że się dowiecie,
Kim ona jest.
Nie zdradzi tego za nic na świecie
Żaden mój gest.
Zatańczmy w koło, połączmy głosy,
Ot, w refren ten,
Że ją miłuję i że ma włosy
Jasne jak len.
Uczynię wszystko, co mi rozkaże,
Jeden jej znak,
I życie nawet oddam jej w darze,
Gdy zechce tak.
Gdy odtrącona miłość zraniła,
Miecz w sercu tkwi,
Dusza rozdarta będzie krwawiła
Po wszystkie dni.
Nikt się nie dowie, czyj to czar sprawił,
Żem kochał źle,
Raczej mi umrzeć, ale wyjawić
Sekret mój — nie.
Przełożyła
Jadwiga Dackiewicz