Przez telefon

Z czarnej otchłani — iskry porażające

każda zgłoska rozżarzona do samotności

Nie wezwę na pomoc wzroku ni gestu

Jesteśmy sami na pustyni dźwięków

Jakby nie było za oknem kolorów

jakby nie powiewały liście nad altaną

Wypływają słowa z ciemnej topieli

nagie oślizgłe wymyte z domysłów

Stoisz na tamtym brzegu i myślisz

jak by utopić mnie w niepamięci.