Rondo

W rozkosznym rozmarzeniu (o, lenistwa leże!),

Wtulona w prześcieradła szeleszczące, świeże,

Irys o czułym sercu, niewinnym wejrzeniu,

Omdlewa, wszystkich członków słodkiemu ciążeniu

Już nie ranek, południe składając w ofierze.

Gustów niczyich stawiać nie chcę pod pręgierze,

Lecz dziwią mnie zwyczaje tej osóbki szczerze,

Współczują samotnemu temu pogrążeniu

W rozkosznym rozmarzeniu.

Z niebytem lekkomyślnie zawarte przymierze

Miłość podstępna zechceż przeoczyć? Nie wierzę!

Wnet jawi się w westchnieniu i głowy krążeniu,

i nie oprze się cnota pokus oblężeniu,

Gdy z sercem swym układy dziewczę przedsiębierze

W rozkosznym rozmarzeniu.

Przełożył Wiktor Woroszylski