Od mórz do mórz

Od mórz do mórz wojna bardziej głęboka

niż ocean. Z ogrodu zwracam oczy

ku głębiom zamykającym widnokrąg.

Ty, Guiomar, patrząca ku północy,

widzisz inne morze, hiszpańskie fale

przez Camoensa śpiewane i ciemne.

Nieobecnością trwam przy tobie dalej,

ból i pamięć odtwarzają cię we mnie.

W naszą miłość wojna się wdała:

ta trwoga śmierci, co zjawia się cała

w cieniach ogni jałowych i marzeń,

z miłości spóźnionej słodyczą miodną

i z niemożliwym kwiatem na konarze,

co czuł siekiery błyskawicą chłodną!

Przełożył Artur Międzyrzecki