Opis piękności doskonałej

Włos z tych, co Berenice śmiele "Spójrz" odrzeką,

Ustek zagroda perły różami kryjąca,

Jeden język, co trutkę zna dla serc tysiąca,

Dwoje piersi, gdzie rubin prześwieca skroś mleko.

Szyja, do której śniegów łabędziom daleko,

Para liczek blaskami Flory się mieniąca,

Jeden błysk oczu, który mocarze w proch strąca,

Dwoje ramion, co siłą lwa na kaźń powleką.

Jedno serce, co dla mnie ma jeno katusze,

Jedno słowo niebiańskie, co potępić może,

Dwoje rąk, co mnie żeną jak psa na rozdroże

I cukrowymi jady napełniają duszę;

Jedno cacko, co rajskim ponoć jest obrazem,

Z dowcipem mi swobodę odebrało razem.

Przełożył
Jerzy Litwiniuk