Gdy umrę, mój najdroższy

Gdy umrę, mój najdroższy,

Wystarczy parę brzóz —

Nie sadź mi ponad głową

Cyprysów ani róż;

Niech tylko trawę w górze

Skropi raz po raz deszcz;

I, jeśli chcesz, pamiętaj —

Zapomnij, jeśli chcesz.

Nie będę widzieć cieni,

Nie będę czuła burz;

Nie będę słyszeć śpiewu

Słowika z leśnych głusz;

I śniąc przez nieskończony,

Niezmiennie szary zmierzch,

Albo pamiętać będę,

Albo zapomnę też.

Przełożył
Stanisław Barańczak