Łzę niejedną już wylałam

(Estat ai en gran consirier)

Łzę niejedną już wylałam,

Rycerza mego to wina,

Niechaj wiecznie trwa nowina,

Jak bardzo go miłowałam —

A otom opuszczona, otom poniechana...

Mówi, żem mu się skąpiła,

Gdym ja nadto szczodrą była,

Czy to w łożu, czyli też ubrana.

Wielce bym szczęśliwą była,

Gdybym w nagie go ramiona

Przyjęła i jak wezgłowie

Moją pierś mu podścieliła —

Więcej ja go miłuję, niźli Blancaflora

Miłowała ongiś Flora.

Jemu daję jako żywo

Serce, miłość, oczy me i żywot.

Miły mój i ukochany,

Gdy cię będę mieć w mej mocy,

Gdy znów legniesz przy mnie w nocy

Pieszczony i całowany,

Wiedz o tym, że mi będzie miło niesłychanie

Bym cię jako męża miała,

Bylebym przedtem wiedziała,

Że wypełnisz moje rozkazanie.

Przełożyła Zofia Romanowiczowa