Wiersz miłosny Eduarda Morike pod tytułem Do ukochanej

Do ukochanej

Gdy ucieszony twym spojrzeniem

W milczeniu sławię twe piękności,

Słyszę boskiego anioła tchnienie,

Skrytego w duszy twej głębokości.

 

Zdumienie wraz i uśmiech tryska,

Czyliż nie myli mnie marzenie,

Że właśnie w tobie, o, wiecznie bliska,

Spełnia się moje wielkie pragnienie?

 

Z głębi do głębi myśl ma wędruje,

Słyszę w dalekich przestrzeniach Boga,

Jak szumią źródła losu czyste.

 

W oszołomieniu wzrok kieruję

Ku niebu, kędy gwiezdna droga

I śpiewy świateł wiekuiste.

Przełożył
Jan Koprowski