Wiersz miłosny Edwarda Stachury pod tytułem Jest już za późno, nie jest za późno

Jest już za późno, nie jest za późno

Jeszcze zdążymy w dżungli ludzkości siebie odnaleźć,

Tęskność zawrotna przybliża nas.

Zbiegną się wreszcie tory sieroce naszych dwu planet,

Cudnie spokrewnią się ciała nam.

 

Jest już za późno!

Nie jest za późno!

Jest już za późno!

Nie jest za późno!

 

Jeszcze zdążymy tanio wynająć małą mansardę

Z oknem na rzekę lub też na park,

Z łożem szerokim, piecem wysokim, ściennym zegarem,

Schodzić będziemy codziennie w świat.

 

Jest już za późno!

Nie jest za późno!

Jest już za późno!

Nie jest za późno!

 

Jeszcze zdążymy naszą miłością siebie zachwycić,

Siebie zachwycić i wszystko w krąg.

Wojna to będzie straszna, bo Bóg nas będzie chciał zniszczyć,

Lecz nam się uda zachwycić go.

 

Już jest za późno!

Nie jest za późno!

Nie jest za późno!

Nie jest za późno!