Sonet X

A przecie miłość, zwykła miłość, jest wspaniała,

Godna, by przyjąć ją. Jednako płoną

W ogniu krosna i len! Wszak na bierwiono

Cedru i marny chwast tak samo płomień działa.

Miłość jest ogniem. Gdy mówię nieśmiała:

"Kocham cię, kocham"- to przeobrażoną

Oglądasz mnie, od wewnątrz rozjaśnioną

Promiennym blaskiem twarzy, która cała

Obraca się ku twojej. Nie ma nic małego

W miłości u maluczkich: najlichsze istoty

Kochając Boga będą przyjęte przez Niego.

A to, co czuję, swym żarem przeszkody

Istoty, którą jestem, przelśni: poznasz z tego,

Jak miłość uszlachetnia zwykły twór przyrody.

Przełożyła
Ludmiła Marjańska