Jesteś cała w przestrzeni

Jesteś cała w przestrzeni, przestrzeń w tobie leży

i w splątaniu rozróżnić już nie mogę prawie,

z nas obojga w zamiennej tej grze i zabawie,

co należy do ciebie, co do mnie należy.

To przeplecenie jakże właściwie "my" zwie się!

Wierzę — w niebios jedwabiach i mgławic woalu

przesuwają się światy bez cierpień i żalu.

I ten do naszych uszu słodki szmer się niesie.

Kiedy nie odwracamy od siebie spojrzenia,

uczucia nas przenikać na wskroś nie przestają

i wciąż na nowo z oczu i piersi tryskają.

Czy może się uciszyć przypływ uniesienia?

Jakiż zamiar zachwytu, miłością pijani,

znoszą w uszczęśliwianiu siebie zakochani!

Przełożył
Leopold Lewin