Już nie będziemy na noc całą

Już nie będziemy na noc całą

Wymykać się, gdy inni zasną —

Chociażby serce wciąż kochało

A księżyc świecił równie jasno.

Rękojeść słabsza jest od ostrza,

Choć dusza żyje — pierś się dusi;

I, choćbyś była mi najdroższa,

Miłość też tchu zaczerpnąć musi.

Choćby więc dwoje serc w nas chciało

Bić jednym tętnem aż do brzasku

Już nie będziemy przez noc całą

Wałęsać się w księżyca blasku.

Przełożył
Stanisław Barańczak