Płaczącej Ninie Czawczawadze

Kiedy śliczne oczy twoje

Łzami szklą się i cierpieniem,

Kiedy duszy niepokoje

Nie są chwili urojeniem,

Stukaj, miła, do mych wrót,

Przyjdź w strapionej swej piękności,

Abym z tobą płakać mógł,

Wziąć na siebie twe żałości.

Lecz gdy łzy szczęśliwe ronisz,

Tak cię one upiększają,

Perły rosy nieboskłonu,

Co na płatki róż spadają!

Jeszcze jedną opuść łzę,

Doskonała w swym wzruszeniu,

Pozwól mi podziwiać się

W oniemiałym zachwyceniu.

Przełożył Artur Międzyrzecki