Wiersz miłosny Guntera Kunerta pod tytułem Wczesny ranek
Wczesny ranek
Günter Kunert
Pustka.
Puste są wszystkie ulice
W ten wczesny, jasny ranek.
Dopiero pierwszy promień
Z naszego nieba
Różowo barwi szyby okien
Długiego muru domów,
Szarych kamiennych fasad,
Wzdłuż których idę
Ja, który przed chwilą wyszedłem
Z twoich ramion, z twego pokoju,
Z twoich drzwi i domu.
Tak kiedyś móc odejść ze świata
Powoli, z pełni ciepłej krwi,
W chłód, wiedząc, że się dobrze
Przeżyło życie.
Przełożyła
Janina Brzostowska