O, cały twój kształt jest wdziękiem

O, cały twój kształt jest wdziękiem,

każde miejsce rozkoszą,

słodycz zalotnych rubinów

napełnia serce rozkoszą.

Jak płatek róży wilgotny

jest czułe twoje istnienie,

jak cyprys na rajskiej łące

od głowy do stóp jest rozkoszą.

Upaja twój głos i twój uśmiech,

i puszek, i pieprzyk czaruje,

oko i brew twoja piękna,

i kibić napawa rozkoszą.

W różanym ogrodzie mych snów

pełno jest twoich obrazów,

woń jaśminowa twych włosów

uderza w serce rozkoszą.

Na drodze miłości, gdzie nie ma

przejścia przez potop niedoli,

uczę się twego widoku,

napełniam oczy rozkoszą.

Jak się odwdzięczę twym oczom?

Bo przecież w tej chorobie

piękno twojej twarzy

boleść mą czyni rozkoszą.

Gdy na pustyni pragnienia

ze wszystkich stron czyha groza,

do ciebie brnie Hafiz bez serca,

by paść na twarz przed rozkoszą.

Przełożył
Władysław Dulęba