Ratujcie mnie, nie widzę

Ratujcie mnie, nie widzę

leku na moje cierpienie,

ratujcie mnie, nie widzę

kresu mojego wygnania!

Unoszą wiarę i serce,

nastają na moją duszę,

ratujcie mnie od przemocy

tych pięknolicych, ratujcie!

Za jeden pocałunek

żądają ceny duszy,

ratujcie mnie od czarów

tych rabujących serce!

Krwią się moją karmią

— zatwardziałe w niewierze —

ratujcie mnie, muzułmanie,

jakaż jest na nie rada?

Całymi dniami, nocami

bez siebie jestem, jak Hafiz,

ratujcie mnie, cóż mi zostało

oprócz goryczy i płaczu!

Przełożył
Władysław Dulęba