Wiersz miłosny Haliny Poświatowskiej pod tytułem miłosierni byli Scytowie

miłosierni byli Scytowie

miłosierni byli Scytowie

gdy umarł król

udusili wstążką jego ulubioną nałożnicę

i jej martwe ciało

rzucili na stos

zmieszały się jej włosy

z popiołem jego rąk

jej drobne zęby

z popiołem jego ust

a kiedy żar pociemniał

zebrali ciepły popiół

i pochowali wszystek

w obszernej skrzyni

rzeźbionej w trawy i kwiaty

w których zamieszkał wiatr