moje ciało jest jak bezpański pies

moje ciało jest jak bezpański pies

jeśli skradnie kość pieszczoty to chyba słońcu

ludzie potem mówią — liryka miłosna

a to włókna czerwone samotności

śmietniki uczuć — nawet tym zazdrości

prostytutkę z żołnierzem ominie na palcach

uśmiechnie się do płotem przemykającej kotki

szepnie dobranoc ptakom przywartym do muru

i tak błądząc doczeka wysokiego świtu

bezpańskie — coraz bardziej sobie niepotrzebne

coraz mniej umiejące i rozumiejące

coraz bardziej zdumione...