Wiersz miłosny Heinricha Heinego pod tytułem Była piękna jak błysk fali

Była piękna jak błysk fali

Była piękna jak błysk fali

Wydobytej z wód głębiny.

Ale inny dziś całuje

Białą szyjkę mej dziewczyny.

 

Serce! które umiesz cierpieć,

Strasznej zemsty rzuć miecz krwawy!

Przebacz wszystko zalotnicy,

Przebacz wszystkie złe jej sprawy.

Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz