Wiersz miłosny Heinricha Heinego pod tytułem Do twej piersi jak śnieg białej

Do twej piersi jak śnieg białej

Do twej piersi jak śnieg białej

Tulę głowę rozmarzoną,

Czuję bicie twego serca

I wiem, czemu drży twe łono.

 

Pułk huzarów wszedł do miasta,

W takt mazura począł nucić.

O mój skarbie! mój aniołku!

Ty mię jutro chcesz porzucić.

 

Ty mię jutro chcesz porzucić,

Lecz dziś jeszcze — jam gorliwy

Pan twych wdzięków i do jutra

Chcę podwójnie być szczęśliwy.

Przełożył
Adam Mieleszko-Maliszkiewicz