Siedzieli i pili herbatkę

Siedzieli i pili herbatkę.

Pogwarka szła o miłości.

Panowie byli wytworni.

A panie pełne czułości.

"Jak miłość — to platoniczna" —

Rzekł radca sztywny jak strach;

Radczyni uśmiecha się drwiąco,

A jednak westchnęła: "Ach!"

Kanonik ziewając ogłasza,

Że miłość dla zdrowia udręka,

Jeśli jest nazbyt gwałtowana.

"Dlaczegóż to?" — pyta panienka.

Hrabina tęsknie powiada:

"Wszak miłość to pasja szalona!" —

I filiżankę podsuwa

Życzliwie w stronę barona.

Ciebie tam brakło przy stole,

Mój skarbie, wśród tego zebrania.

Tak ładnie byś mówić umiała

O dziejach naszego kochania.

Przełożył
Stanisław Łempicki