O udrękach kochanka

On

Czy mam nazwać boginią tę strojną dziewicę,

Co ma w uszach klejnoty wspaniałe?

Trwam w rozterce najgłębszej, ilekroć pochwycę

Jej spojrzenie wyniosłe i śmiałe.

Nie sądziłem, ażeby bóg śmierci i trwogi

Przybrał kształt tak skończenie uroczy.

Tylko wzrok tej dziewczyny wyniosły i srogi,

Całkiem kłóci się z pięknem warkoczy.

Groźba śmierci, wdzięk łani i czar uwodzący,

Wszystko mnie w oczach tych olśniewało.

Gdyby łuk jej brwi nie był napięty i drżący,

To nie przebiłby serca mi strzałą.

Jej dziewczęca pierś szczelnie pokryta jest sari

Jak zasłoną na łbach groźnych słoni.

Mój rozsądek ceniony przez młodych i starych

Jest w promieniach jej wzroku zgaszony.

Wdzięku sarny przybranej w klejnoty skromności

Nie pomnożą kosztowne pierścienie.

Wina trzeba skosztować, by zażyć radości.

Dla miłości wystarczy spojrzenie.

Przełożył
Bohdan Gębarski