Nieszczęśliwa, która nie zna

(Miserarum est... )

Nieszczęśliwa, która nie zna

gry miłosnej, która smutku

nie potrafi spłukać winem,

którą zawsze dusi trwoga,

gdy językiem wuj zatrzepie.

Tobie koszyk, tobie przędzę,

rękodzieła pracowite

z rąk wytrąca bóg skrzydlaty,

tobie, córko, chłopiec Hebrus

sycylijskim blaskiem świeci.

Oto plecy naoliwił

i w tybrowych falach umył;

konie sam ujeżdża lepiej

od Bellerofonta; w biegu

i na pięści niepobity.

Umie, mądry, po równinie

ścigać stado pierzchające

i strzałami siec jelenie,

umie skokiem w las polecieć

i z kryjówki wywlec dzika.

Przełożył Jacek Bocheński