Stanza do Zosie

Bodaj ten zginął, moja Zosiu droga,

Kto z tobą żyje w jakiej nieszczerości;

Bodaj go szabla nie minęła sroga,

Kto znając ciebie, nie gore w miłości.

Przyznam się, że już ma dusza uboga

Wysmażyła się aż do samych kości;

Miejże dość na tym, albo jeśli w grobie

Chcesz mię mieć, niechże wprzód będę na tobie.