Wiersz miłosny Jana Czeczota pod tytułem Prząśniczka

Prząśniczka

U prząśniczki siedzą

Jak róże dzieweczki,

Przędzą sobie, przędą

Jedwabne niteczki.

Kręć się, kręć, wrzeciono,

Wić się tobie, wić!

Ta pamięta lepiej,

Czyja dłuższa nić.

 

Poszedł do Królewca

Młodzieniec z wiciną,

Łzami się zalewał

Żegnając z dziewczyną.

 

Kręć się, kręć, wrzeciono,

Wić się tobie, wić!

Ta pamięta lepiej,

Czyja dłuższa nić.

 

Pięknie idzie przędza

Nadobnej dziewczynie.

Pamiętała trzy dni

O wiernym chłopczynie.

 

Kręć się, kręć, wrzeciono,

Wić się tobie, wić!

Ta pamięta lepiej,

Czyja dłuższa nić.

 

Inny się młodzieniec

Podsuwa z ubocza

I innemu rada

Dziewczyna ochocza.

 

Kręć się, kręć, wrzeciono!

Prysła wątła nić;

Wstydem dziewczę płonie,

Wstydź się, dziewczę, wstydź!