Żyć w niepewności

Żyć w niepewności, trwodze i niewiedzy,

Zmieniać zamiary, budować na niczym:

To frasobliwej miłości koleje.

Nie znać co chce się, ani nie chcieć wiedzieć,

Chcąc nie móc, mogąc wyzbywać się chęci:

Oto jak miłość rozsądek w nas myli.

Dzień w żalu przebyć i wzdychać z boleści,

Nie znać pociechy, ulgi ni skrzepienia:

To za miłosną udrękę zapłata.

Po nocy tęsknić, rozpaczać i wzdychać,

We śnie nie zaznać ukojenia chwili:

Oto ucieszne miłości swawole.

Zysk tam znajdować, gdzieżeś czas utracił,

Zaszczyt swój w hańbie i w pogardzie sławę:

Oto nagroda, jaką miłość darzy.

Dymić i płonąć od ogni dalekich,

W płomieniu marznąć i w lód się przemieniać:

To odpoczynek w miłosnej katuszy.

Wstręt mieć ku sobie, przyjaciół unikać,

Do wrogów śmiać się, ku śmierci swej bieżyć:

Oto co, wierę, miłość z tobą zdziała.

Przełożyła Julia Hartwig