Czemu kocham

Powiedz, dziewczę, o! powiedz, czemu twoje oczy

tak błękitne, dlaczego skra w nich świeci boża,

dlaczego nie zabłyska wśród życia bezdroża,

czemu w duszę mi wpadła, czemu serce toczy?

Powiedz, czemu, gdy śmiechu rozświetli cię zorza,

lico twoje jaśniejsze od niebios przeźroczy —

powiedz, czemu, gdy smutek ci skronie omroczy,

łza twa każda jest czystsza niźli perły morza?

Powiedz, dziewczę, dlaczego czoło twoje białe,

czemu włosy złocistsze niźli słońce w niebie —

powiedz, czemu spojrzenia martwą topią skałę,

czemu dłoń twa do marzeń anielskich kolebie,

czemu, gdy cię kto ujrzy, śni przez życie całe;

powiedz! — a ja ci powiem, czemu kocham ciebie!