Pamiętasz, Capri...

niczego mi nie brak na tej wyspie

przepychu i westchnień kochanków

zajadam pizzę z owocami morza

piję kozie mleko i cytrynową wódkę

naoliwione plecy wystawiam na słońce

w cieniu kapelusza podglądając

ławice ryb na tarlisku

i ukradkiem dwojga młodych

zaplątanych w sieci miłości

mój oddech nie do pary

dusi się

w powietrzu wyschniętym na pieprz

w grobowcu wąskich uliczek

zalanych perfumami i falą turystów

odpływam szybciej niż przewidywano

Capri jak kula słońca u nogi

podąża za mną na chłodny ląd