Wiersz miłosny Juliana Tuwima pod tytułem Co nam zostało z tych lat

Co nam zostało z tych lat

Dawne dni, czułe dni

Wonią bzów przepojone,

Wiosną we krwi

Szumiał złoty nasz śpiew.

Dziś jesień łka,

Lecą dziś zwiędłe liście z drzew.

I bolesny sen mi się śni

Z nocy i dni

Minionych.

Co nam zostało z tych lat

Miłości pierwszej?

Zeschnięte liście i kwiat

W tomiku wierszy.

Wspomnienia czułe i szept,

I jasne łzy co nie schną,

I anioł smutku, co wszedł,

I tylko westchnął.

W jeden cień, w jeden dźwięk,

W jedną pieśń melancholii

Złączył nas los.

Płyńmy razem w tę dal,

Czy szczęście to, czy to śmierć

Czy serdeczny żal.

To na zawsze — zawsze już jest,

Nasze już jest,

Choć boli...

Co nam zostało z tych lat

Miłości pierwszej?

Zeschnięte liście i kwiat

W tomiku wierszy.

Wspomnienia czułe i szept

I jasne łzy co nie schną,

I anioł smutku, co wszedł,

I tylko westchnął.

1930