II

Wróbelku, mojej dziewczyny pociecho,

Z którym się bawić, którego przytulać,

Któremu zwykła koniuszek paluszka

Nadstawiać, drażniąc, pod dziobka ukłucia,

Kiedy ochota przyjdzie na zabawę

Mej ukochanej, wciąż pieszczot pragnącej —

Może w tym jakąś znajduje pociechę

Dla swego bólu, gdy płomień przygaśnie —

Gdybym mógł z tobą bawić się jak ona

I myśl uwolnić od ciągłej udręki!

Przełożył Jerzy Ciechanowicz