Piosenka

Upływa lęku biały jeleń

w motylim pląsie nóg.

Kołuje wiatr i dmie jak strzelec

w wydęty chmury róg.

Pieśń dymi czarna. Duszny księżyc

obcina bliski klon

i noc o okna struny pręży,

gdy deszczu szorstki bąk.

To jesień Anno, Anno, wybaw

od jawy i od snu.

Odchodzą drzewa, deszcz na szybach

i krąży echa huk.

O, zostaw szary echa niewód,

gdy w ukos nieba płynie Bóg.

To jesień Anno, Anno, niebo

pęka. Napina orion łuk.

To jęczy w nieba wbity pałąk,

złamany wiatru maszt,

to, Anno, serca trzask jak gałąź

pod gwiazdą, którą znasz.

Odpływam dziś, marynarz czasu,

pokładem spopielałych drzew.

Gazele snu na oczy nasuń,

gdy jesień ziewa — płowy lew.

O, Anno, wybaw, biały jeleń —

upływa trwoga w pląsie nóg.

Kołuje wiatr i dmie jak strzelec

w wydęty chmury róg.

12 wrzesień 40 r.