Pestka

tak mało cię kosztowałam

nawiedzałam tylko

w swoich snach

a teraz czuję się

jak wypluta pestka

pośpiesznie obgryziony owoc

wieczorem przy stole

z czereśniowego drewna

zajmuję wszystkie krzesła

i upijam się

winnymi myślami

na smutno

antystadny instynkt

trzepocze we mnie

jak strach i wróble

boję się

że mnie już nigdy o nic

nie poprosisz