Wiersz miłosny Ludwiga Tiecka pod tytułem Miłość

Miłość

Z pól melodia z wiatrem leci,

Druh pozdrawia mnie jedyny.

Czemu łza w twym oku świeci?

Patrz, jak słońce miłość zsyła:

Serca jedność połączyła,

Miną rychło złe godziny.

 

Miłość żyje w słodkich tonach,

Myśli jej mkną gdzieś w oddali,

Tylko chce melodią chwalić

I upiększać wszystko ona.

Wiecznie gości w naszej duszy,

Gdy muzyka dźwiękiem woła,

Niech nikt mowy jej nie głuszy,

Bowiem czuła miłość płynie

Nie po wszystkich drogach, siołach,

I nas tchnienie jej ominie.

Przełożył
Jan Koprowski