Winobranie miłości

Co roku jest winobranie. Gdy zbierają wino

z latorośli, nikt nie patrzy z odrazą na

skręcone niteczki jej wąsów.

A oto ja ciebie oplotłem delikatnym łańcuchem

uścisków, dziewczyno o różanych ramionach,

skarbie mojego serca!

To winobranie miłości. I nie czekam już innego

lata, nie czekam już innej wiosny, bo wszystka

piękność jest w tobie.

Obyś zawsze tak rozkwitała! Ale nawet wtedy,

gdy przyjdą kapryśne niteczki zmarszczek —

nie dojrzy ich ten, kto miłuje.

Przełożył Zygmunt Kubiak