Prawiliście, że wielkie

Prawiliście, że wielkie jest wasze kochanie,

Jam sądziła, że przecie wierzyć wam wypada,

Lecz w czas krótki do inszej rzekliście tak, panie,

Przy mnie się dokonała zasię ona zdrada.

Nie nadtoż to fatygi, miłościwy panie,

Kiedy się dwom niewiastom wyznaje kochanie?

Niechajże między nami wszystkie struny pękną.

Tamta czeka. Mnie nie trza fałszywej skłonności,

Starczy mi jeno cząstka waszej łaskawości,

Miłujcie się, niech szczęście przyszłość da wam piękną.

Przełożyła Jadwiga Dackiewicz