Najpiękniejszy

Związać cię, piękny, różową prawdą, niebieską blagą,

jak wiąże powój dwubarwnym kwiatem muru pierś nagą,

i drżeć z zachwytu w objęciu twojem, które zaszczyca

ciężarem lżejszym niż srebrny ciężar smugi księżyca...

Albo cię stracić na wieki wieków — w poranek mglisty,

gdy blada jesień posyła ziemi złociste listy...

Mieć grób czy pałac, którego każdy — patrząc — zazdrości:

pałac dla życia, lub grób dla szczęścia, z twojej piękności.