W dżungli naszych ciał

W dżungli naszych ciał trwa pościg dwu bestii,

nagich, bezradnych wśród obiegów krwi.

Ucieczka w głąb ciała

to wejście bezlitosne na wrogie pozycje,

z których rozpacz wyprowadza nas czule wśród skowytu.

W dżungli naszych ciał trwa

pościg dwu bestii. Zmęczeni, ociekający potem mówimy

— kochany

— kochana.

Jest to jedyne przebaczenie morderczego pościgu i rozgrzeszenie uległości.

Zasypiamy. Ponad snem tylko dwie bestie dorastają do skoku

wśród śmiertelnej dżungli ciał.

Jest to bezprawie, na które godzi się bez nas

nasza krew, by trwać.

Nie my — bestie są nieśmiertelne!