Oczekiwanie

Czemuż ten księżyc wciąż świeci tak jasno?

Oświetla storę nad moją pościelą.

Jest mi tak smutno, że nie mogę zasnąć,

Zgarniając suknię błąkam się bez celu.

Zostań spokojnie — mówił na rozstanie —

Jak tylko wrócę, skończy się udręka.

A teraz stoję samotnie pod drzwiami.

I komu mam powiedzieć, co mnie nęka?

Wracam do izby, jest mi jeszcze smutniej,

Rzęsiste krople padają na suknię.

Przełożył
Władysław Dulęba