Emilio! Mówił mi czule

"Emilio! — mówił mi czule —

Kocham cię! uwierz mi! proszę!

Ty nie wiesz, jakie ja bóle

Przez ciebie w mej piersi noszę!"

"Emilio! — mówił namiętnie —

Czy ty mnie kochasz, aniele?"

I patrzył w oczy tak smętnie,

Gadał tak wiele, tak wiele...

A gdy mnie ujął w ramiona,

A ja go, patrząc łaskawie,

Odpycham i rozemdlona

"Oszczędź mnie — szepcę — Gustawie!"

Przecież nie mogłam inaczej!

On łamie ręce, przysięga,

I... i odchodzi w rozpaczy

Uwierzył mi!... Niedołęga!