Do dalekiej

Dziś zerwałem róży kwiat,

chciałbym ci go zanieść,

ale — ach! — daleko tak

do ciebie, kochanie!

Nim zwędruję tysiąc mil,

by spotkać mą miłą,

róża zwiędnie w dłoni mej,

róże krótko żyją.

Oby nigdy dwojga serc

nie dzieliło więcej

niż drożyna, którą kwiat

mógłbyś donieść w ręce.

Niż ta, którą słowik źdźbła

w swoje gniazdko nosi

i gdzie drży u schyłku dnia

jego słodki głosik.

Przełożył
Włodzimierz Krzemiński