Kto serce sobie z piersi nocą wyrywa

Kto serce sobie z piersi nocą wyrywa, ten sięga po różę.

Jego jest jej liść i kolec,

jemu kładzie światło na talerz,

jemu napełnia oddechem kieliszki,

jemu szumią cienie miłości.

Kto serce sobie z piersi nocą wyrywa i ciska w górę:

ten nie chybia celu,

ten kamienuje kamień,

temu krew dzwoni z zegara,

temu godzina wybija z ręki czas:

może bawić się piękniejszymi piłkami

i mówić o tobie i o mnie.

Przełożył
Jacek St. Buras