Wiersz miłosny Paula Éluarda pod tytułem Do zgubienia z oczu w kierunku mojego ciała

Do zgubienia z oczu w kierunku mojego ciała

Do zgubienia z oczu w kierunku mojego ciała

Wszystkie drzewa wszystkie gałęzie wszystkie liście

Trawa u podstaw skały i masywy domów

Z daleka morze skąpane w twoim oku

Te obrazy z dnia na dzień

Ułomności cnoty tak niedoskonałe

Przezroczystość przechodniów na ulicach przygody

I przechodnie wyparowani od upartych poszukiwań twoich

Maniackie twoje idee z ołowianym sercem z dziewiczymi wargami

Ułomności cnoty tak niedoskonałe

Podobieństwo spojrzeń przyzwalających do oczu które zdobywasz

Pomieszanie ciał rozleniwień zapałów

Naśladowanie słów postaw idei

Ułomności cnoty tak niedoskonałe

Miłość to człowiek niedokończony

Przełożył
Adam Ważyk