Strzeż pilnie, mały strażniku zamkowy

(Gaita ban, gaiteta del chastel)

l. Strzeż pilnie, mały strażniku zamkowy, gdy mam

przy sobie aż do świtu przedmiot najcenniejszy i naj—

piękniejszy z pięknych. Dzień przychodzi nie wezwa—

ny. I oto nowa radość skradziona mi zostaje przez

świt.

2. Strzeż pilnie, przyjacielu, i jeśli trzeba, krzycz, bo—

gaczem bowiem teraz jestem, mając przedmiot wszy—

stkich moich pragnień. Ale srodze zagniewany je—

stem na jutrzenkę, która przynosi dzień jeszcze

bardziej nienawistny niż świt.

3. Strzeż pilnie, mały strażniku na wieży, przed za—

zdrością twego pana natrętniejszego niż świt, ponie—

waż tutaj, nisko, mówimy o miłości. Ale trwoży nas

wciąż świt.

4. Żegnaj, Pani moja! Wbrew memu sercu nie mogę

już dłużej zostać. Jakże jestem zły na świt, który

widzi nasze wczesne przebudzenie. Chce nas zasko—

czyć i pojmać — świt, świt, ach, świt.

Przełożył Zbigniew Herbert