Prośba do malarza

Namaluj, proszę, malarzu, dziewczynę takiej piękności,

Jaką ma miłość maluje, jaką mój płomień oddycha.

Niczego nie kryj malując — z Chin jedwab niech ją owija,

Przez delikatną powłokę jej ciało całe zdradzając.

I ciebie niech porwie miłość — farby podpalą wnętrzności.

A jeśliś dobrym malarzem — namaluj moje westchnienie.

Przełożył Jerzy Ciechanowicz