Tęsknota

Teraz choć jesteś daleko w Sardes,

powracasz jednak w naszych myślach.

Gdy żyłyśmy tu jeszcze razem,

boginią byłaś dla Arignoto,

która pocieszenie znajdowała w twojej pieśni.

A teraz ona wśród lidyjskich kobiet

wyróżnia się jak po zachodzie słońca

różanopalce światło księżyca —

zaćmiewa gwiazdy i blaskiem

opromienia słone wody morza,

rozkwieconą ziemię.

Ponętnie lśni rosa na płatkach róży,

pachną nostrzyki

i kwitnąca koniczynka.

I tak błądzi wspominając słodką Athidę

cierpi. Tęsknota pali jej delikatną duszę,

trawi serce,

wzywa nas do siebie uparcie,

ale my jej głosu nie słyszymy —

noc milczy nad falami morza.

Przełożył Nikos Chadzinikolau