Wiersz miłosny Stanisława Popka pod tytułem Podajesz mi miłość

Podajesz mi miłość

Podajesz mi ciepło życia

miękkość

jak aksamit kwiatu

jak dotyk wiatru

w powiewie jesieni

jak kiedyś matka mleko

dłonią szczodrobliwą

uśmiechem serca

i troską z ukrycia.

Podajesz mi siebie

w łożu miłowania

zrośnięta ze mną

jak bliźniacze drzewo

w jednej kropli rosy

chociaż z dwojga ziaren

ptaków niebieskich

co je razem z wiatrem

w tę kroplę uniosły.

Podajesz mi wiosną

ukwiecone pola

oczu błękitnych

i płomienie maków

ust twych radosnych

i mimo milczenia

mówisz tak wiele

jak muzyka wiatru

i szepczesz nawet łzą

i każdym spojrzeniem

blaskiem radości

zadumą goryczy

i rozpaczy cierniem

i gestem zdziwienia

mówisz mi dotykiem

nawet chwilą ciszy