Sonet XC

Jeśli masz przestać miłować, to wtedy,

Gdy świat przewrotny mąci moje sprawy.

Ból złóż do bólu i biedę — do biedy,

Gnęb mnie, gdy razem gnębi los plugawy.

Ale gdy serce umknie już przemocy

Swych strapień — nie dąż w ślad minionej męki,

Jak dżdżysty ranek po burzliwej nocy,

Nie bądź mi kroplą ostatnią udręki.

Porzuć mnie, ale nie w ostatniej chwili,

Kiedy się z błahszym już uporam ciosem.

Uczyń to zaraz! Później niech się sili

Los mój — ja z każdym pojednam się losem.

Bo cóż mi marne przeciwności świata —

Jedna jest klęska: twej miłości strata.

Przełożył Wiktor Woroszylski