Światło

Miłość rozświetla wszystkie wokół rzeczy,

I u wejścia jaskini porośniętej pleśnią

słońce przepuszcza swój powolny promień.

Miłość jest morzem wciąż nie nasyconym

jej zaklęcie się miota od lądu do lądu.

Miłość — to ona niesie świeże wiatru tchnienie

w ciemność twarzy — odsłania tak ogromny widok,

że gdzie oczy odwrócisz to przerasta ziemię.

Miłość — kochana — światło jej się rodzi;

promień uparty; co walczy z popiołem,

jak w wielkim deszczu zaplecione dłonie;

wzrok wbity w niebo — aż się rozpogodzi!