Dobranoc

Dobranoc! już dziś więcej nie będziem bawili,

Niech snu anioł modrymi skrzydły cię otoczy,

Dobranoc! niech odpoczną po Izach twoje oczy,

Dobranoc! niech się serce pokojem zasili.

Dobranoc! z każdej ze mną przemówionej chwili

Niech zostanie dźwięk jakiś cichy i uroczy,

Niechaj gra w twoim uchu, a gdy myśl zamroczy,

Niech się mój obraz senny źrenicom przymili.

Dobranoc! obróć jeszcze raz na mnie oczęta,

Pozwól lica. — Dobranoc! — Chcesz na sługi klasnąć?

Daj mi pierś ucałować. — Dobranoc! zapięta.

— Dobranoc! już uciekłaś i drzwi chcesz zatrzasnąć.

Dobranoc ci przez klamkę — niestety! zamknięta!

Powtarzając: dobranoc! nie dałbym ci zasnąć.